Seanslarımızı bitirdikten sonra olan gelişmeleri bir bilseniz… 🙂 Fakat aslında, en güzeli, bu gelişmelerin hiçbirinin bende ek düşünce yükleri yaratmaksızın, akarcasına oluvermesi. İşte tam da bu noktada Fatma Hanım’ı çokça anıyorum. 🙂 Yani elbette hiçbir şey güllük gülistanlık değil, hiçbir zaman da olmayacak; ama etrafımda ve hayatımda olan bitene yaklaşımımdaki değişim (ki bu süreç hala da devam ediyor) hakikaten çok çok ferahlatıcı. Her bir taşın, zamanı geldiğinde yerli yerine oturduğunu hissetmek özgür hissettiren bir şey. Velhasıl, “iyi” geldi bana. 🙂
